Okyanusun dibine inmek uzaya gitmekten bile daha tehlikeli: Ama neden? Okyanusun altında ne var?

Kurtarma ekipleri, Titanik’in enkazına doğru yol almaya çalışırken, kayıp deniz gözlem gemisi Titan’ı bulmak için yaklaşık 4000 metre derinlikte bir yer altı alanını tarıyor. BBC’ye göre, araştırmaların yürütüldüğü bu sert ve acımasız ortam, dünyadaki yaşamdan çok uzayı andırıyor.

Titanik, donma sıcaklıkları ve sürekli karanlığıyla bilinir. “gece yarısı bölgesi” Titan’da önceki keşif gezilerine katılmış olan İnsanlar adlı bir bölgede bulunanlar, sonunda aniden okyanus tabanına çarpmadan önce zifiri karanlık koşullarda iki saatten fazla seyahat ettiklerini bildirdi. Denizaltının ışıkları ona sınırlı bir görüş alanı sağlıyor ama birkaç metreden öteye gitmiyor. İlk müdahale ekipleri bu koşullarla uğraşmak zorundadır.

OKYANUS TABANINA GİTMEK NEDEN UZAYA GİTMEKTEN DAHA TEHLİKELİDİR?

ABD Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi’nin 2022 rakamlarına göre, insanlar on binlerce yıldır okyanus yüzeyini keşfediyor olsa da, deniz tabanının yalnızca yaklaşık %20’si haritalandı. . Araştırmacılar genellikle uzaya seyahat etmenin okyanusun dibine dalmaktan daha kolay olduğunu söylerler. Woods Hole Oşinografi Enstitüsü’ne göre, 12 astronot Ay’ın yüzeyinde toplam 300 saat geçirmesine rağmen, burası Dünya’nın deniz tabanının bilinen en derin noktası. Sadece üç kişi, Mariana Çukuru’nun en derin noktası olan Challenger Deep’i keşfetmek için toplamda yaklaşık üç saat harcadı. . CNN tam da bu konuyu işliyor… Peki, derin okyanusta neler oluyor?

Mariana Çukuru

CNN’in analizine göre, derin deniz araştırmalarının bu kadar sınırlı olmasının bir nedeni var: Okyanusun daha derinlerine inmek, aşağı indikçe daha yüksek basınç seviyelerine sahip bir alana girmek anlamına gelir. Bu yüksek riskli bir girişimdir. Ayrıca ortam karanlık ve görüş mesafesi neredeyse yok denecek kadar az. Sıcaklık da çok soğuk.

Okyanus keşif tarihi

İlk denizaltı 1620 yılında Hollandalı bir mühendis tarafından yapılmıştır. Cornelis Drebbel Tarafından yaptırılmıştı ama sığ suların ötesi için yeterli değildi. Sonar teknolojisinin bilim insanlarına okyanusun derinliklerinde neler olduğuna dair daha net bir resim vermeye başlaması için Titanik felaketini beklememiz gerekti. Bu, ilk denizaltının üzerinden yaklaşık 300 yıl geçtiği anlamına geliyordu.

Buradaki en büyük keşif, 1960 yılında bir tür serbest dalış yapan dalgıç araçtı. Trieste banyo küvetiile ilgili 10.916metreden daha derin Challenger DerinTarihi dalışıyla .

O zamandan beri, bu derinliklere sadece birkaç görev için ulaşıldı. Bu yolculuklar son derece tehlikelidir. Çünkü okyanus yüzeyinin altında her 10 metrede bir basınç artar. Bu baskı altında, en ufak bir yapısal kusur felaket olabilir.

Okyanusun dibinde ne yatıyor?

Massachusetts’teki Woods Hole Oşinografi Enstitüsü’ne göre, derin okyanus olarak kabul edilen yerler yüzeyin 1.000 metreden 6.000 metre altına kadar uzanır. derin deniz hendekleri 11.000 metreye kadar inebilir . Hadal veya hadalpelajik bölge olarak adlandırılan bu bölge, adını Yunan yeraltı tanrısı Hades’ten alır. Hadal bölgesinde, sıcaklıklar donma noktasının hemen üzerinde seyrediyor ve güneş ışığı içeriye girmez.

Challenger Deep’te yapılan ilk keşifler oldukça dikkat çekiciydi. kimyasal kalıntılar, karides benzeri dev amfopodlar ve dipte yaşayan Holothurians veya deniz hıyarları gibi diğer birçok canlı. Woods Hole Oşinografi Enstitüsü’nde deniz jeoloğu Robert Ballard1970’lerde Galapagos Yarığı yakınlarındaki denizde tamamen yabancı bir ekosistem keşfettiğinde yeni bir dünyanın açıldığını söyledi.

Bazıları temas kurmak, avlarını cezbetmek ve eşleri çekmek için kullanılır. Biyolüminesansla parlayan bu olağanüstü yaratıklar okyanus hendeklerinin dik duvarları içinde yaşam alanları yaratmıştır. Bu yaşam formları, bu aşırı ortamda yaşamak için adapte olmuşlardır ve gezegenin başka hiçbir yerinde bulunmazlar. Güneş ışığı yerine, okyanus tabanından yükselen magmanın yarattığı hidrotermal sızıntılardan ve bacalardan çıkan kimyasal enerjiyi kullanıyorlar.

Okyanusun haritasını çıkarmak neden bu kadar zor?

Bilimsel bir bakış açısıyla, okyanus tabanına yapılan turist gezileri, okyanusun gizemlerini anlamamıza çok az katkıda bulunur. Bu zamana kadar derin okyanusun, hatta orta okyanusun yalnızca çok küçük bir yüzdesi insan gözüyle görülebiliyordu.Ve okyanus tabanının çok çok az bir kısmı haritalandı.

Maliyet çok yüksek

Bu büyük ölçüde maliyetten kaynaklanmaktadır. . Sonar teknolojisi ile donatılmış tekneler çok yüksek maliyetlere neden olabilir. Tek başına yakıt günde 40.000 dolara kadar çıkabilir. Bununla birlikte, okyanus tabanının kesin bir haritasını oluşturmak için Seabed 2030 adlı bir çalışma şu anda devam etmektedir.

Derin denizler hakkında hala bilinmeyen çok şey var. Okyanuslarda var olduğuna inanılan 2,2 milyon türden sadece 240.000 tanesi bilim adamları tarafından tanımlanmıştır.

Teknolojideki ilerlemeler, okyanus derinliklerinde insan keşfini ortadan kaldırabilir. Derin deniz robotları, yüksek çözünürlüklü su altı görüntüleme, makine öğrenimi ve deniz suyunda bulunan DNA dizilimi gibi yenilikler, yeni yaşam formlarının keşfedilme oranını ve ölçeğini hızlandırmaya büyük ölçüde yardımcı olacaktır.

İnsan sağlığı ve bilimsel araştırma

Okyanusun bileşikler için bir altın madeni olduğu düşünülüyor ve keşfi birçok biyomedikal keşfe yol açtı. Denizden elde edilen ilk ilaç sitarabin 1969 yılında lösemi tedavisi için onaylanmıştır. Bu ilaç bir deniz süngerinden izole edilmiştir.

Bir deniz yumuşakçaları cinsi olan koni salyangozlarının zehirindeki biyoaktif bileşikler üzerine araştırmalar, zikonotid(Ticari olarak Prialt olarak bilinir) adı verilen güçlü bir ağrı kesicinin geliştirilmesine yol açtı.

Bilim adamları, deniz hidrotermal bacalarında bulunan bir mikroptan izole edilen bir enzimin yardımıyla DNA zincirlerini kopyalamak için yaygın olarak kullanılan bir teknik kullandılar. polimeraz zincirleme reaksiyonu geliştirdiler. Denizanasında gözlemlenen yeşil flüoresan proteini, araştırmacıların, kanser hücrelerinin yayılması ve sınır hücrelerinin gelişimi dahil olmak üzere bir zamanlar görülmemiş süreçleri izlemesine olanak tanır.

Bunlar sadece birkaç örnek. Araştırmacılar, okyanus ve içerdiği yaşamın, antibiyotik ilaç direnci gibi tıbbın en büyük sorunlarından bazılarına cevap verebileceğini söylüyor. Denizi incelemek muhtemelen bize yaşamın nasıl geliştiğini de anlatabilir.